Od jakiego wieku kot może zostawać sam?
Zostawianie zbyt małego kota może odbić się negatywnie na jego rozwoju. Zwierzę musi być na tyle dojrzałe, by samotność nie wpływała negatywnie na jego zachowanie.
Eksperci wyróżniają tutaj trzy kategorie wiekowe do których przypisują maksymalny czas bez opiekuna:
- Kocięta do 4. miesiąca życia – nie powinno się zostawiać ich samych na dłużej niż 4 godziny. Potrzebują one większej ilości jedzenia, a także zabawy. Gdy będą za długo przebywać w samotności, zaczną się nudzić.
- Kotki powyżej 6. miesiąca życia – mogą zostać same na 8 godzin. Na tak długi czas trzeba jednak odpowiednio przygotować mieszkanie, zostawiając w dostępnym miejscu pożywienie oraz wodę. Opiekunowie powinni zadbać także o coś do zabawy.
- Koty dorosłe – tutaj czas wydłuża się nawet do 24 godzin. Właściciele muszą zadbać, aby przez ten czas kot miał co jeść – dobrą opcją może być np. automatyczny podajnik na karmę lub fontanna na wodę. Dostępna powinna być również czysta kuweta.
Czy kota można zostawiać samego?
Jak widać kot może być sam nawet przez kilkadziesiąt godzin. Wszystko ma jednak swoje granice i nawet dorosły zwierzak nie powinien być zostawiany na kilka dni. Przy dłuższych wyjazdach najlepiej jest umówić się z kimś, aby przychodził zająć się pupilem, dać mu świeżą wodę i jedzenie. Można rozważyć także umieszczenia kota w hotelu dla zwierząt.
Lęk separacyjny u kota
Niektóre koty silnie przywiązują się do swoich właścicieli i mogą źle znosić ich nieobecność. W takich sytuacjach dojść może nawet do lęku separacyjnego – kiedyś uważano, że ten problem dotyczy jedynie psów, ale wiemy już, że jest inaczej.
Objawy lęku separacyjnego u kotów:
- nadmierne miauczenie lub zawodzenie, gdy opiekun wychodzi z domu,
- niszczenie mebli, drapanie drzwi lub zasłon,
- załatwianie się poza kuwetą mimo braku problemów zdrowotnych,
- nadmierne wylizywanie się (prowadzące czasem do łysienia),
- apatia lub ukrywanie się, gdy właściciela nie ma,
- nadmierne okazywanie uczuć po powrocie opiekuna.
W takiej sytuacji warto zakupić zabawki interaktywne lub takie z ukrytymi smakołykami, które zajmą kota pod nieobecność właściciela. Można także w widocznym miejscu zostawić ubranie lub koc przesiąknięte zapachem opiekuna. W trudniejszych przypadkach konieczna może być konsultacja z behawiorystą zwierzęcym albo weterynarzem.
